Donma Haline Ne Denir? Bir Hikaye Paylaşmak İstiyorum…
Merhaba forumdaşlar,
Bugün size hayatın en zor anlarından birini, "donma halini" anlatan kısa bir hikaye paylaşmak istiyorum. Bazen kelimeler, duyguları en iyi şekilde ifade edemez. Ama hikayeler… İşte onlar, kelimelerin ötesine geçip kalbe dokunabilir.
Düşünün bir kere, her şeyin normal gittiği, ama bir anda hayatın sizden beklediği şeyle donakaldığınız o an… Ne yapacağınızı bilemezsiniz, hareket edemezsiniz. İşte tam o an, bu duruma "freeze response" denir. Yani "donma hali". Hadi gelin, bu durumu, erkek ve kadın bakış açısıyla ele alalım. Ama önce hikâyemi dinleyin…
Bir An, Bir Donma Hali…
Bir yaz akşamı, Elif bir kafede oturuyordu. Kalabalıktı ama o, etrafını duymuyordu. Sadece düşünceleriyle meşguldü. Akşam yemeği için buluştuğu arkadaşlarıyla keyifli bir sohbete dalmıştı, fakat derinlerde, bir boşluk vardı. İçinde bir soru, onu sürekli rahatsız ediyordu.
Kendisiyle yüzleşmekten korkuyordu. Hani, bazen insan, sorunların kendisine bakmasını istemez ya; işte öyle bir şey. Elif de, hayatının bazı dönemlerinden kaçıyordu. Her şey güzel gibi görünüyordu ama bir eksiklik vardı.
Evet, Elif bir süre önce çok sevdiği adamı kaybetmişti. Evet, hayat ona yeni bir sayfa açmak için yeni fırsatlar sunmuştu. Ama o eski ilişkisini bir türlü unutamıyordu. Ve bu kaybın acısı, Elif’i tam bir donma haline sokuyordu. Bazen neşeli, bazen melankolik. Bir an için neşeliyken, ertesi gün gözyaşlarını silerken buluyordu kendini.
Bir gün, eski sevgilisi Burak ile karşılaştı. Onunla göz göze gelmek bile, kalbinde tuhaf bir kasvet yaratıyordu. Burak, sadece birkaç adım uzaktaydı ama o an zaman durmuş gibiydi. Elif’in ne yapacağı konusunda hiçbir fikri yoktu. Tıpkı donmuş bir anda gibi…
İçindeki huzursuzlukla savaşarak bir adım atmaya karar verdi. Ama o adım, donma halinden kurtulmaya yetmedi. Burak’la konuşmaya başladılar, ama içi tamamen boştu. İki insan arasında, hala geçmişin hayaletleri vardı. Bir türlü neşe bulamıyorlardı.
Burak, bu anı fark etti. Bir erkeğin çözüm odaklı yaklaşımı, bir kadının duygusal karmaşasına nasıl dokunabilir? Burak, Elif’in donmuş ruhunu çözmek için bir yol aradı. “Elif, biliyorum zor bir dönemdesin,” dedi, "ama bu donma hali seni ilerlemekten alıkoyuyor. Ne zaman durup, bir adım atmayı düşünürsen, gel."
Evet, Burak bu konuda stratejikti. Kendisini bir nevi terapist gibi görüyordu. Ama o, sadece bir şeyin farkındaydı: Elif’in donma hali bir karar değil, bir süreçti. Bunu ona anlatmaya çalıştı ama ne kadar faydalı olabilirdi ki?
Donma Hali: Ne Zaman Duygular Bizi Dondurur?
Buradaki "donma hali", bir insanın duygusal ya da psikolojik olarak tepki verememesi durumudur. Bazen hayat o kadar hızlı akar ki, biz tam bir şeylere odaklanmışken, bir anda içinde bulunduğumuz ortamda dondurulmuş gibi hissederiz. İçsel bir felç, zihinsel bir kapanma… İşte bu, "freeze response" yani "donma hali"dir.
Elif’in durumu, bizlerin de bazen yaşadığı bir durumu anlatıyordu. Duygusal travmalar, korkular, kayıplar ya da herhangi bir zorluk karşısında beyin savunma mekanizmalarını devreye sokar ve kişi, durumla baş etmek için donmuş gibi kalır. Bu donma hali, bir nevi zihin ve bedenin "kesilmesi" gibidir. Kişi, ne yapacağını bilemez. İşte bu noktada, Elif’in yaşadığı şey de, zamanla karşılaşılan gerçek bir donma anıdır.
Bir kadının bu noktadaki yaklaşımı, elbette duygusal odaklı olur. Elif, bir yandan duygusal anlamda var kalmaya çalışırken, diğer taraftan Burak’ın çözüm arayışları ona yeterince dokunmuyordu. Bazen, bir kadının içsel çatışmaları, dışarıdan bir çözüm önerisiyle rahatlatılamaz. Çünkü duygular, çözümden önce "empati" ister.
Kadınlar ve Erkekler: Çözüm Odaklı mı Empatik mi?
Burak, Elif’in içsel savaşını görerek çözüm önerileri sunuyor ve çözüm odaklı yaklaşımını sergiliyordu. Erkeklerin bazen çözüm ararken duygusal katmanları atlamaları, bazı kadınlar için anlaşılması zor olabiliyor. Burak’ın Elif’e önerdiği çözüm, daha çok "harekete geç" şeklindeydi. Ama Elif, bu çözümlerle kısa vadede ilerlemeyi başaramadı.
Kadınlar, çözümden önce bir bağlantı kurmak ister. Bu noktada, Elif’in donma hali, bir kadın için daha empatik ve duygusal bir süreç olarak yaşanıyordu. “Seninle konuşmak, seni anlamak istiyorum,” gibi bir yaklaşım, belki de Elif’i o donmuş halinden kurtarabilirdi.
Ama sonuç olarak, Burak’ın stratejik yaklaşımı da Elif için işe yaramıştı. Çünkü bir noktada, gerçekten donmuş bir insanı hareket ettirebilmek için hem empati hem de çözüm gereklidir. Duygusal destek, bir kişinin zihin duvarlarını yıkarken, çözüm odaklı yaklaşım da bu duvarları hızla aşmasına yardımcı olur.
Sonuç: Donma Halinden Kurtulmak İçin Ne Yapmalı?
Hikâyemizdeki gibi, donma hali, hayatın bir parçası olabilir. Zihinsel ya da duygusal olarak dondurulmuş hissedebiliriz. Ama önemli olan, ne zaman durduğumuzu fark edip, adım atmaya başlamaktır. Elif’in Burak’tan aldığı destekle, donma halinden kurtulabileceğini fark etmesi, belki de her birimizin hayatında karşılaştığı bir anıdır.
Peki, forumdaşlar, sizce donma haliyle nasıl baş edilir? Çözüm odaklı bir yaklaşım mı yoksa empatik bir yaklaşım mı daha etkili? Yorumlarınızı bekliyorum, belki hep birlikte bu konuda bir çözüm oluştururuz.
Hayat, bazen durmamızı ve düşünmemizi ister ama unutmayın, bir adım atmak, o donmuş anı geçirebilmenin ilk adımıdır.
Merhaba forumdaşlar,
Bugün size hayatın en zor anlarından birini, "donma halini" anlatan kısa bir hikaye paylaşmak istiyorum. Bazen kelimeler, duyguları en iyi şekilde ifade edemez. Ama hikayeler… İşte onlar, kelimelerin ötesine geçip kalbe dokunabilir.
Düşünün bir kere, her şeyin normal gittiği, ama bir anda hayatın sizden beklediği şeyle donakaldığınız o an… Ne yapacağınızı bilemezsiniz, hareket edemezsiniz. İşte tam o an, bu duruma "freeze response" denir. Yani "donma hali". Hadi gelin, bu durumu, erkek ve kadın bakış açısıyla ele alalım. Ama önce hikâyemi dinleyin…
Bir An, Bir Donma Hali…
Bir yaz akşamı, Elif bir kafede oturuyordu. Kalabalıktı ama o, etrafını duymuyordu. Sadece düşünceleriyle meşguldü. Akşam yemeği için buluştuğu arkadaşlarıyla keyifli bir sohbete dalmıştı, fakat derinlerde, bir boşluk vardı. İçinde bir soru, onu sürekli rahatsız ediyordu.
Kendisiyle yüzleşmekten korkuyordu. Hani, bazen insan, sorunların kendisine bakmasını istemez ya; işte öyle bir şey. Elif de, hayatının bazı dönemlerinden kaçıyordu. Her şey güzel gibi görünüyordu ama bir eksiklik vardı.
Evet, Elif bir süre önce çok sevdiği adamı kaybetmişti. Evet, hayat ona yeni bir sayfa açmak için yeni fırsatlar sunmuştu. Ama o eski ilişkisini bir türlü unutamıyordu. Ve bu kaybın acısı, Elif’i tam bir donma haline sokuyordu. Bazen neşeli, bazen melankolik. Bir an için neşeliyken, ertesi gün gözyaşlarını silerken buluyordu kendini.
Bir gün, eski sevgilisi Burak ile karşılaştı. Onunla göz göze gelmek bile, kalbinde tuhaf bir kasvet yaratıyordu. Burak, sadece birkaç adım uzaktaydı ama o an zaman durmuş gibiydi. Elif’in ne yapacağı konusunda hiçbir fikri yoktu. Tıpkı donmuş bir anda gibi…
İçindeki huzursuzlukla savaşarak bir adım atmaya karar verdi. Ama o adım, donma halinden kurtulmaya yetmedi. Burak’la konuşmaya başladılar, ama içi tamamen boştu. İki insan arasında, hala geçmişin hayaletleri vardı. Bir türlü neşe bulamıyorlardı.
Burak, bu anı fark etti. Bir erkeğin çözüm odaklı yaklaşımı, bir kadının duygusal karmaşasına nasıl dokunabilir? Burak, Elif’in donmuş ruhunu çözmek için bir yol aradı. “Elif, biliyorum zor bir dönemdesin,” dedi, "ama bu donma hali seni ilerlemekten alıkoyuyor. Ne zaman durup, bir adım atmayı düşünürsen, gel."
Evet, Burak bu konuda stratejikti. Kendisini bir nevi terapist gibi görüyordu. Ama o, sadece bir şeyin farkındaydı: Elif’in donma hali bir karar değil, bir süreçti. Bunu ona anlatmaya çalıştı ama ne kadar faydalı olabilirdi ki?
Donma Hali: Ne Zaman Duygular Bizi Dondurur?
Buradaki "donma hali", bir insanın duygusal ya da psikolojik olarak tepki verememesi durumudur. Bazen hayat o kadar hızlı akar ki, biz tam bir şeylere odaklanmışken, bir anda içinde bulunduğumuz ortamda dondurulmuş gibi hissederiz. İçsel bir felç, zihinsel bir kapanma… İşte bu, "freeze response" yani "donma hali"dir.
Elif’in durumu, bizlerin de bazen yaşadığı bir durumu anlatıyordu. Duygusal travmalar, korkular, kayıplar ya da herhangi bir zorluk karşısında beyin savunma mekanizmalarını devreye sokar ve kişi, durumla baş etmek için donmuş gibi kalır. Bu donma hali, bir nevi zihin ve bedenin "kesilmesi" gibidir. Kişi, ne yapacağını bilemez. İşte bu noktada, Elif’in yaşadığı şey de, zamanla karşılaşılan gerçek bir donma anıdır.
Bir kadının bu noktadaki yaklaşımı, elbette duygusal odaklı olur. Elif, bir yandan duygusal anlamda var kalmaya çalışırken, diğer taraftan Burak’ın çözüm arayışları ona yeterince dokunmuyordu. Bazen, bir kadının içsel çatışmaları, dışarıdan bir çözüm önerisiyle rahatlatılamaz. Çünkü duygular, çözümden önce "empati" ister.
Kadınlar ve Erkekler: Çözüm Odaklı mı Empatik mi?
Burak, Elif’in içsel savaşını görerek çözüm önerileri sunuyor ve çözüm odaklı yaklaşımını sergiliyordu. Erkeklerin bazen çözüm ararken duygusal katmanları atlamaları, bazı kadınlar için anlaşılması zor olabiliyor. Burak’ın Elif’e önerdiği çözüm, daha çok "harekete geç" şeklindeydi. Ama Elif, bu çözümlerle kısa vadede ilerlemeyi başaramadı.
Kadınlar, çözümden önce bir bağlantı kurmak ister. Bu noktada, Elif’in donma hali, bir kadın için daha empatik ve duygusal bir süreç olarak yaşanıyordu. “Seninle konuşmak, seni anlamak istiyorum,” gibi bir yaklaşım, belki de Elif’i o donmuş halinden kurtarabilirdi.
Ama sonuç olarak, Burak’ın stratejik yaklaşımı da Elif için işe yaramıştı. Çünkü bir noktada, gerçekten donmuş bir insanı hareket ettirebilmek için hem empati hem de çözüm gereklidir. Duygusal destek, bir kişinin zihin duvarlarını yıkarken, çözüm odaklı yaklaşım da bu duvarları hızla aşmasına yardımcı olur.
Sonuç: Donma Halinden Kurtulmak İçin Ne Yapmalı?
Hikâyemizdeki gibi, donma hali, hayatın bir parçası olabilir. Zihinsel ya da duygusal olarak dondurulmuş hissedebiliriz. Ama önemli olan, ne zaman durduğumuzu fark edip, adım atmaya başlamaktır. Elif’in Burak’tan aldığı destekle, donma halinden kurtulabileceğini fark etmesi, belki de her birimizin hayatında karşılaştığı bir anıdır.
Peki, forumdaşlar, sizce donma haliyle nasıl baş edilir? Çözüm odaklı bir yaklaşım mı yoksa empatik bir yaklaşım mı daha etkili? Yorumlarınızı bekliyorum, belki hep birlikte bu konuda bir çözüm oluştururuz.
Hayat, bazen durmamızı ve düşünmemizi ister ama unutmayın, bir adım atmak, o donmuş anı geçirebilmenin ilk adımıdır.