uçanteneke
New member
Ticaret odaları yasa zoruyla üye olan şirketlere borç bakiyesi bildirmek haricinde ne iş yapar? “Ne yapmaz ki?” diye karşılık verileceğini iddia ediyorum. “Turistik tesis kurup işletir, özel üniversite kurup işletir, iş merkezi inşa eder, işletir”… Say say bitmez. Hoş lakin bunlar üyelerinin mesleksel faaliyetlerini kolaylaştırmak için kurulmuş kamu kurumlarının değil özel kesim şirketlerinin ya da vakıfların yapmaları gereken işler değil mi? Bir kamu kuruluşu, yüz milyonlarca dolarlık işlere niye girer?
Odalar kanunla kurulmuş kamu kuruluşları. Kanunda kuruluş gayeleri şu biçimde sıralanıyor: “Üyelerinin muhtaçlıklarını karşılamak, mesleksel faaliyetlerini kolaylaştırmak, mesleğin genel menfaatlere uygun olarak gelişmesini sağlamak, mensuplarının birbirleri ve halk ile olan münasebetlerinde dürüstlüğü ve itimadı hâkim kılmak üzere mesleksel disiplin, ahlâk ve dayanışmayı korumak….” Osmanlı’daki ahi teşkilatlarının bugüne uyarlanmış hali üzere, ne güzel… Üyelerinin mesleksel faaliyetlerini kolaylaştırmak için kurulmuş bir “kamu” kuruluşunun inşaatçılıkla, işletmecilikle, üniversitecilikle işi ne pekala?
“Üyeler bu hizmetlerden yararlanıyor” denecektir. İstanbul Ticaret Odası’nın 350 bin üyesinden yüzde kaçı yararlanıyor örneğin? Yüzde 1? Yüzde 3? Yüzde 5?
Ticaret odalarının özel üniversite kurup on binlerce lira fiyatla psikoloji eğitimi vermesinin mantığı nedir örneğin? Ve bu üniversitelerin mütevelli heyetleri niye AKP’li eski milletvekilleri ve bürokratlarla dolu? Biri bana açıklayabilir mi?
Bir şirket makûs yönetilirse yaptırımı ağırdır: İflas eder. Bir oda berbat yönetilirse? “Üyeleri idaresi değiştirir” diyeceğim ancak o kadar kolay değil. Şu ortalar sanayi ve ticaret odalarında seçimler var. İstanbul Ticaret Odası tam da seçim periyodunda üyelerine üyelik aidatlarını bildiren yazılar göndermiş. Bir-iki kişilik mikro şirketlere bile binlerce lira borç çıkarılmış. Tesadüfe bakın ki, üyelik aidatını ödemeden oy kullanılamıyor. niye? Üyesi olduğum mesleksel kuruluşun yöneticisini seçme hakkımın borcum münasebet gösterilerek kısıtlanması demokrasinin kozmik prensiplerine muhalif değil mi? bu biçimdesi fakat vergi ödeyen adamların oy kullanabildiği eski çağlarda vardı. Ne farkı var?
Geliyoruz ticaret odalarının en tuhaf kısmına. Tesadüfe bakın ki, Türkiye’nin dört bir yanındaki ticaret odalarının tümü iktidar partisine gönül vermiş iş insanları tarafınca yönetiliyor. Buna İzmir dahil. Halkın yarısının muhalefet partilerine oy verdiği, iktidar partisinin büyükşehir belediyelerinin birçoğunu kaybettiği bir ülkede nasıl oluyor bu?
İktidara gönül vermiş derken, AKP’yi destekleyen fakat siyasi görüşünü yöneticisi olduğu odanın mesleksel faaliyetlerine karıştırmayan iş insanlarını kastetmiyorum. İstanbul Ticaret Odası Lideri Şekip Avdagiç şöyleki diyor örneğin: “Bizim şu andaki siyasi büyüğümüz Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’dır. Biz onun siyasetlerini desteklemek için sorumluluk hissediyoruz. Hiç de saklamıyoruz. Bizim bir vazifemiz de şu anda ülkenin bekası için çalışan Cumhur İttifakı’nı takviye verme konusunda kendimizi sorumlu hissediyoruz. Seçilirsek duruşumuz bu biçimde olacaktır.”
Bu rahatlık nereden geliyor? Aidat borcu olanların oy kullanamamasından ve bir ucundan bir ucuna ağır trafikte 3-4 saatte gidilebilen bir kentte seçimin tek merkezde yapılmasından olabilir mi sanki?
Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği’ne bağlı 365 oda ve borsada 1 Ekim prestijiyle seçimler başladı. Adana, Balıkesir, Bursa, Denizli, Afyonkarahisar’daki kimi oda ve borsalarda mevcut liderler devam ederken, kimilerinde ise yeni adaylar tercih edildi. BirGün’ün haberine göre Ordu Ticaret ve Sanayi Odası’nda başkanlığı 2009 yılından beri kesintisiz yürüten Servet Şahin seçimi kaybetti. Şahin’in Cumhur ittifakına yakın olduğu biliniyordu. Muhalefetin desteklediği öteki aday olan Levent Karlıbel’in listesi seçimlerde büyük fark attı.
Van’da ise 2019 yılında AKP’nin Van Büyükşehir Belediye Lider Adayı olan Necdet Takva, CHP’den milletvekili aday adayı olan Zahir Kandaşoğlu’na karşı kaybetti.
Sırada İstanbul Ticaret Odası seçimi var. İstanbul’da da ticaret odası iktidarın art bahçesi olmaktan çıkmalı. “Muhalefete yakın bir aday kazansın” demiyorum, hayır! Omurgalı, üyelerin çıkarı için çalışacak bir aday kazansın.
Odalar kanunla kurulmuş kamu kuruluşları. Kanunda kuruluş gayeleri şu biçimde sıralanıyor: “Üyelerinin muhtaçlıklarını karşılamak, mesleksel faaliyetlerini kolaylaştırmak, mesleğin genel menfaatlere uygun olarak gelişmesini sağlamak, mensuplarının birbirleri ve halk ile olan münasebetlerinde dürüstlüğü ve itimadı hâkim kılmak üzere mesleksel disiplin, ahlâk ve dayanışmayı korumak….” Osmanlı’daki ahi teşkilatlarının bugüne uyarlanmış hali üzere, ne güzel… Üyelerinin mesleksel faaliyetlerini kolaylaştırmak için kurulmuş bir “kamu” kuruluşunun inşaatçılıkla, işletmecilikle, üniversitecilikle işi ne pekala?
“Üyeler bu hizmetlerden yararlanıyor” denecektir. İstanbul Ticaret Odası’nın 350 bin üyesinden yüzde kaçı yararlanıyor örneğin? Yüzde 1? Yüzde 3? Yüzde 5?
Ticaret odalarının özel üniversite kurup on binlerce lira fiyatla psikoloji eğitimi vermesinin mantığı nedir örneğin? Ve bu üniversitelerin mütevelli heyetleri niye AKP’li eski milletvekilleri ve bürokratlarla dolu? Biri bana açıklayabilir mi?
Bir şirket makûs yönetilirse yaptırımı ağırdır: İflas eder. Bir oda berbat yönetilirse? “Üyeleri idaresi değiştirir” diyeceğim ancak o kadar kolay değil. Şu ortalar sanayi ve ticaret odalarında seçimler var. İstanbul Ticaret Odası tam da seçim periyodunda üyelerine üyelik aidatlarını bildiren yazılar göndermiş. Bir-iki kişilik mikro şirketlere bile binlerce lira borç çıkarılmış. Tesadüfe bakın ki, üyelik aidatını ödemeden oy kullanılamıyor. niye? Üyesi olduğum mesleksel kuruluşun yöneticisini seçme hakkımın borcum münasebet gösterilerek kısıtlanması demokrasinin kozmik prensiplerine muhalif değil mi? bu biçimdesi fakat vergi ödeyen adamların oy kullanabildiği eski çağlarda vardı. Ne farkı var?
Geliyoruz ticaret odalarının en tuhaf kısmına. Tesadüfe bakın ki, Türkiye’nin dört bir yanındaki ticaret odalarının tümü iktidar partisine gönül vermiş iş insanları tarafınca yönetiliyor. Buna İzmir dahil. Halkın yarısının muhalefet partilerine oy verdiği, iktidar partisinin büyükşehir belediyelerinin birçoğunu kaybettiği bir ülkede nasıl oluyor bu?
İktidara gönül vermiş derken, AKP’yi destekleyen fakat siyasi görüşünü yöneticisi olduğu odanın mesleksel faaliyetlerine karıştırmayan iş insanlarını kastetmiyorum. İstanbul Ticaret Odası Lideri Şekip Avdagiç şöyleki diyor örneğin: “Bizim şu andaki siyasi büyüğümüz Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’dır. Biz onun siyasetlerini desteklemek için sorumluluk hissediyoruz. Hiç de saklamıyoruz. Bizim bir vazifemiz de şu anda ülkenin bekası için çalışan Cumhur İttifakı’nı takviye verme konusunda kendimizi sorumlu hissediyoruz. Seçilirsek duruşumuz bu biçimde olacaktır.”
Bu rahatlık nereden geliyor? Aidat borcu olanların oy kullanamamasından ve bir ucundan bir ucuna ağır trafikte 3-4 saatte gidilebilen bir kentte seçimin tek merkezde yapılmasından olabilir mi sanki?
Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği’ne bağlı 365 oda ve borsada 1 Ekim prestijiyle seçimler başladı. Adana, Balıkesir, Bursa, Denizli, Afyonkarahisar’daki kimi oda ve borsalarda mevcut liderler devam ederken, kimilerinde ise yeni adaylar tercih edildi. BirGün’ün haberine göre Ordu Ticaret ve Sanayi Odası’nda başkanlığı 2009 yılından beri kesintisiz yürüten Servet Şahin seçimi kaybetti. Şahin’in Cumhur ittifakına yakın olduğu biliniyordu. Muhalefetin desteklediği öteki aday olan Levent Karlıbel’in listesi seçimlerde büyük fark attı.
Van’da ise 2019 yılında AKP’nin Van Büyükşehir Belediye Lider Adayı olan Necdet Takva, CHP’den milletvekili aday adayı olan Zahir Kandaşoğlu’na karşı kaybetti.
Sırada İstanbul Ticaret Odası seçimi var. İstanbul’da da ticaret odası iktidarın art bahçesi olmaktan çıkmalı. “Muhalefete yakın bir aday kazansın” demiyorum, hayır! Omurgalı, üyelerin çıkarı için çalışacak bir aday kazansın.