uçanteneke
New member
Mardin’de ekmek fiyatlarına bir yıl içerisinde üçüncü kere artırım yapıldı. Fırınlarda satılan ve ikili olarak bilinen 400 gram ekmeğe 1 lira artırım yapılarak fiyatı 7 TL’ye çıkarıldı. Mardin’de nisan ayında ekmeğin fiyatı 4 TL’den 5 TL’ye, temmuzda da 5 TL’den 6 TL’ye çıkarılmıştı.
‘Yapay şeylerle ülke düzelmez’
Mardin’de ekmeğe yapılan artırıma vatandaşlar reaksiyon gösterdi. Toprak Mahsulleri Ofisi’nden emekli olduğunu kaydeden Seyfettin Güler, “Ekmeğin 7 liraya yükselmesi, biraz yüksek oldu. Yoksul fukara nasıl ekmek alacak? Konutta de konuştuk, bu vatandaşı etkileyecek. Her gün artırım; bu, gerçek bir şey değildir. 5 kişilik bir ailede şu an geçim sağlamak bir mucizedir. Bir de kira veriyorsa bu vatandaş nasıl geçinecek? Bunlar vatandaşı etkiliyor, doğal hükümeti de etkiliyor” dedi.
‘Aileyi bırak bir kişi bile geçinemez’
Adnan Balıkçı isimli vatandaş ise “Sabah kalkıyoruz artırım geliyor, akşam yatıyoruz artırım geliyor. Artık psikolojimiz buna tahammül edemez sonuna geldi” diye konuştu. Balıkçı, konuşmasını şu biçimde sürdürdü:
“Ekmek 7 liraya çıktı ancak söylenecek bir şey yok. Zira akşam artırım, sabah artırım. Neye artırım gelmiyor ki? Bana artırım gelmeyen bir şey söyle. ömrün kendisine artırım geliyor. İstatistiklere bakılırsa, 23 milyarın (bin lirayı kastediyor) altındaki açlık parasıdır. Bunu ben demiyorum, personel kurumları, anketler bunu söylüyor. Bırak bir aileyi, bir kişi geçinemez. Konut kirası, çocuk okutan nasıl yapıyor ben bilmiyorum. Yani buna verecek yanıt ben bulamıyorum. Son olarak demek istediğim şu; biraz ülke düze çıkar, demokrasi gelir, huzur gelir, beşerler insan üzere yaşar. Bir öğretmen olarak benim isteğim bu, beşerler insan üzere yaşasın. Gerçek bu yani, söylenecek başkada bir şey yok. Görünen köy kılavuz istemiyor.”
‘Çocuğumu babasına vermek zorunda kaldım’
İsmini açıklamak istemeyen öbür bir vatandaş, hayat koşullarının zorlukları yüzünden çocuğunu eski eşine vermek zorunda kaldığını söz etti. Vatandaş, “Eşimden ayrılmak zorunda kaldım. Geçim ıstırabı güç olduğu için çocuğumu babasına vermek zorunda kaldım. İş bulamıyorum. Taban fiyat de yüksek olduğu için kimse taban fiyat vermiyor. Şu an ekmek 7 lira oldu, bu önemli manada bir sorun. Niçin badire? Ekmeği alan var, alamayan var. Ben fırında çalıştım daha evvel. Aslında ekmek epey sattım fakat beşerler kendini o kadar sıkıntı duruma düşürmüş ki anlatılacak üzere değil” dedi.
Eve ekmek alabilmek için konutuna dolmuşa binmeden yürüyerek gitmek zorunda kaldığını söyleyen Mustafa Baran da “Mardinliyim, lise öğrencisiyim. Şu an konuta yürüyerek gidiyorum. Ekmeğin fiyatı 7 lira oldu, biliyorum ekonomimiz fazlaca makus. Şu an ben ekmek alabilmek için konuta yürüyerek gidiyorum, yalnızca konuta ekmek alabilmek için. Bu yüzden kent içine binmedim. Burada en berbat kiralar 2 bin -2 bin 500 lira. Elektriktir, suyudur; hakikaten hayli sıkıntı durumdayız. Ülke olarak ekonomimiz kötü” diye konuştu.
‘Yardımlar yoksulluğun göstergesidir’
Abdülbasıt Aslan ise şunları söylemiş oldu:
“Üniversite PDR mezunuyum. Dört yıllık üniversite bitirdim, dört yıl evvel, 2018’de mezun oldum. Şu anda işsizim. Şu an KPSS kararımu öğrendim. Bu durumda atamam güç gözüküyor, iş arıyorum. Açıkçası yalnızca ekmek de tek değil, birfazlaca eserde badire yaşanıyor. Ekmek olağan en büyük temel muhtaçlık ve bunun en büyük sebeplerinden biri, ekonomin işlenen siyaseti. Enflasyonumuz makus, bunu da görüntüleyememek elde değil. Şu anda da işlenen siyaset tıpkı biçimde devam ediyor. Doların ve euronun karşısında Türk lirası ezilmiş durumda. Bunların karşılığında da mazot pahalılaşıyor. Bunların karşısında da ekmeğin de hali bu duruma geliyor. Yalnızca ekmek değil, dediğim üzere biroldukça eserde bu durumu yaşıyoruz. Şu anda toplumsal yardımlar veriliyor, biroldukça ailenin geçimini sağlaması için bu toplumsal yardımlara başvuruyor. Aslında bu kadar toplumsal yardımın olması da o kadar fakirin olduğunun göstergesidir. Durumun ne kadar vahim olduğunu bu aslına bakarsan gösteriyor. Bir meskenin ortasında birden çok kişi çalışıyorsa 3-4 kişilik bir ailede, iki kişinin çalışıyor olması lazım ki karın tokluğuna geçinebilsin. O da karın tokluğu; zira faturalar, kiralar bir yandan da temel muhtaçlıklar derken külliyen para bitiyor. O aile ortasında de esasen okuyorsa bir çocuk, okul devrinde de muhtaçlıklarını gideremeyecek bir hale gelecek. Çocuğu ya da baktığı rastgele bir yaşlı var ise muhtaçlıklarını gideremeyecek bir hale gelecek. Enflasyon önünde ezilen taban fiyat, daima kendini tabanda görmeye devam edecek. Zira ne kadar artırım olursa olsun masraflar arttıkça hiç bir biçimde o fiyat karşılamayacak. Gelişmiş ülkelerin birçoğunda ördüğümüz şey istikrar siyaseti, zira ekonomileri istikrar durumunda. Bugün Avrupa’da bin 500 eurodan mı bahsediyoruz ya da daha az yahut daha yüksek olabilir, bizim 5 bin 500 liranın karşısında daha rahatlar. Zira minimum fiyatın artmış olması, geçimini rahat sağlıyorsun manasına gelmiyor. İsterseniz bunu 10 bin yapalım, yarın bunun yetmeyeceğini nazaranceksiniz”
‘Yapay şeylerle ülke düzelmez’
Mardin’de ekmeğe yapılan artırıma vatandaşlar reaksiyon gösterdi. Toprak Mahsulleri Ofisi’nden emekli olduğunu kaydeden Seyfettin Güler, “Ekmeğin 7 liraya yükselmesi, biraz yüksek oldu. Yoksul fukara nasıl ekmek alacak? Konutta de konuştuk, bu vatandaşı etkileyecek. Her gün artırım; bu, gerçek bir şey değildir. 5 kişilik bir ailede şu an geçim sağlamak bir mucizedir. Bir de kira veriyorsa bu vatandaş nasıl geçinecek? Bunlar vatandaşı etkiliyor, doğal hükümeti de etkiliyor” dedi.
‘Aileyi bırak bir kişi bile geçinemez’
Adnan Balıkçı isimli vatandaş ise “Sabah kalkıyoruz artırım geliyor, akşam yatıyoruz artırım geliyor. Artık psikolojimiz buna tahammül edemez sonuna geldi” diye konuştu. Balıkçı, konuşmasını şu biçimde sürdürdü:
“Ekmek 7 liraya çıktı ancak söylenecek bir şey yok. Zira akşam artırım, sabah artırım. Neye artırım gelmiyor ki? Bana artırım gelmeyen bir şey söyle. ömrün kendisine artırım geliyor. İstatistiklere bakılırsa, 23 milyarın (bin lirayı kastediyor) altındaki açlık parasıdır. Bunu ben demiyorum, personel kurumları, anketler bunu söylüyor. Bırak bir aileyi, bir kişi geçinemez. Konut kirası, çocuk okutan nasıl yapıyor ben bilmiyorum. Yani buna verecek yanıt ben bulamıyorum. Son olarak demek istediğim şu; biraz ülke düze çıkar, demokrasi gelir, huzur gelir, beşerler insan üzere yaşar. Bir öğretmen olarak benim isteğim bu, beşerler insan üzere yaşasın. Gerçek bu yani, söylenecek başkada bir şey yok. Görünen köy kılavuz istemiyor.”
‘Çocuğumu babasına vermek zorunda kaldım’
İsmini açıklamak istemeyen öbür bir vatandaş, hayat koşullarının zorlukları yüzünden çocuğunu eski eşine vermek zorunda kaldığını söz etti. Vatandaş, “Eşimden ayrılmak zorunda kaldım. Geçim ıstırabı güç olduğu için çocuğumu babasına vermek zorunda kaldım. İş bulamıyorum. Taban fiyat de yüksek olduğu için kimse taban fiyat vermiyor. Şu an ekmek 7 lira oldu, bu önemli manada bir sorun. Niçin badire? Ekmeği alan var, alamayan var. Ben fırında çalıştım daha evvel. Aslında ekmek epey sattım fakat beşerler kendini o kadar sıkıntı duruma düşürmüş ki anlatılacak üzere değil” dedi.
Eve ekmek alabilmek için konutuna dolmuşa binmeden yürüyerek gitmek zorunda kaldığını söyleyen Mustafa Baran da “Mardinliyim, lise öğrencisiyim. Şu an konuta yürüyerek gidiyorum. Ekmeğin fiyatı 7 lira oldu, biliyorum ekonomimiz fazlaca makus. Şu an ben ekmek alabilmek için konuta yürüyerek gidiyorum, yalnızca konuta ekmek alabilmek için. Bu yüzden kent içine binmedim. Burada en berbat kiralar 2 bin -2 bin 500 lira. Elektriktir, suyudur; hakikaten hayli sıkıntı durumdayız. Ülke olarak ekonomimiz kötü” diye konuştu.
‘Yardımlar yoksulluğun göstergesidir’
Abdülbasıt Aslan ise şunları söylemiş oldu:
“Üniversite PDR mezunuyum. Dört yıllık üniversite bitirdim, dört yıl evvel, 2018’de mezun oldum. Şu anda işsizim. Şu an KPSS kararımu öğrendim. Bu durumda atamam güç gözüküyor, iş arıyorum. Açıkçası yalnızca ekmek de tek değil, birfazlaca eserde badire yaşanıyor. Ekmek olağan en büyük temel muhtaçlık ve bunun en büyük sebeplerinden biri, ekonomin işlenen siyaseti. Enflasyonumuz makus, bunu da görüntüleyememek elde değil. Şu anda da işlenen siyaset tıpkı biçimde devam ediyor. Doların ve euronun karşısında Türk lirası ezilmiş durumda. Bunların karşılığında da mazot pahalılaşıyor. Bunların karşısında da ekmeğin de hali bu duruma geliyor. Yalnızca ekmek değil, dediğim üzere biroldukça eserde bu durumu yaşıyoruz. Şu anda toplumsal yardımlar veriliyor, biroldukça ailenin geçimini sağlaması için bu toplumsal yardımlara başvuruyor. Aslında bu kadar toplumsal yardımın olması da o kadar fakirin olduğunun göstergesidir. Durumun ne kadar vahim olduğunu bu aslına bakarsan gösteriyor. Bir meskenin ortasında birden çok kişi çalışıyorsa 3-4 kişilik bir ailede, iki kişinin çalışıyor olması lazım ki karın tokluğuna geçinebilsin. O da karın tokluğu; zira faturalar, kiralar bir yandan da temel muhtaçlıklar derken külliyen para bitiyor. O aile ortasında de esasen okuyorsa bir çocuk, okul devrinde de muhtaçlıklarını gideremeyecek bir hale gelecek. Çocuğu ya da baktığı rastgele bir yaşlı var ise muhtaçlıklarını gideremeyecek bir hale gelecek. Enflasyon önünde ezilen taban fiyat, daima kendini tabanda görmeye devam edecek. Zira ne kadar artırım olursa olsun masraflar arttıkça hiç bir biçimde o fiyat karşılamayacak. Gelişmiş ülkelerin birçoğunda ördüğümüz şey istikrar siyaseti, zira ekonomileri istikrar durumunda. Bugün Avrupa’da bin 500 eurodan mı bahsediyoruz ya da daha az yahut daha yüksek olabilir, bizim 5 bin 500 liranın karşısında daha rahatlar. Zira minimum fiyatın artmış olması, geçimini rahat sağlıyorsun manasına gelmiyor. İsterseniz bunu 10 bin yapalım, yarın bunun yetmeyeceğini nazaranceksiniz”