uçanteneke
New member
Seçime gerçek iktidarın en büyük silahlarından biri KGF (Kredi Garanti Fonu) olacak üzere görünüyor. Cumhurbaşkanı Erdoğan dün KGF takviyesiyle verilecek yeni bir kredi paketinin hazırlığının tamamlanmak üzere olduğunu deklare etti.
KGF, bankaların vereceği kredilere kefil oluyor. Bu sayede bilhassa küçük firmalara ve esnafa fazlaca kolay kredi verilebiliyor.
Türkiye KGF kefaletiyle kredi pompalanması olgusuyla birinci sefer 2017’deki başkanlık referandumundan evvel tanışmıştı. Referandum öncesinde evet ve hayır bıçak sırtıydı. Mart 2017’de KGF büyüklüğü 20 milyar TL’den 250 milyar TL’ye çıkarıldı. 2017 yılında 298 bin adete yakın kredi program kapsamında kullandırılarak, 208 milyar TL’lik bir kredi hacmi oluşturuldu. (GSYH’nin yaklaşık yüzde 7.6’sı.)
KGF kefaletiyle açılan dev kredi paketine karşılık esnaf ve küçük işletme sahiplerinin bir kısmı da Erdoğan’a bir kredi daha açtı. “Win-win” oldu, iki taraf da kazandı.
İktidarın 2017’de KGF kredilerinin doğurduğu etkiyi unutmadığı ve bu yıl yinelamak istediği ortada. olağan olarak bunu benim üstte deklare ettiğım kabalıkta, seçim ayarlı bir adım olarak değil, istihdama, teknolojiye, Ar-Ge’ye yönelik devlet dayanakları, esnafa, KOBİ’lere “cansuyu” olarak açıklayacaklar. İnanmayın. Zira 2017’deki uygulamanın sonuçları, iktidara sandıkta ekstra oy getirmek haricindeki fonksiyonunun sonlu olduğunu ortaya koyuyor.
2017’de açılan KGF paketinin neticeleriyla ilgili olarak bu yıl değerli bir araştırma yayınlandı. İçlerinde Merkez Bankası uzmanlarının yanı sıra Chicago Üniversitesi öğretim üyesi Prof. Ufuk Akçiğit de vardı.
“Kredi garanti programlarının firma seviyesindeki tesiri: Türk kredi garanti fonundan bulgular” başlıklı araştırmada imzası bulunan öteki iktisatçılar, Ünal Seven, İbrahim Yarba ve Fatih Yılmaz’dı.
Araştırma şunu ortaya koydu: KGF kredileri, istihdam, satış, stoklar, likidite vb. göstergelerde kısa vadeli müspet tesir göstermekle birlikte, firmaların uzun devirli sürdürülebilir büyüme performansına katkı sunabilecek verimlilik artışı odaklı (makine ve teçhizat, Ar-Ge gibi) yatırımlara önemli bir tesir yapmadı.
Evet, KGF kredisi alan firmaların çalışan sayılarında artış yaşandı lakin bu artış yüzde 17 ile hudutlu kaldı.
Daha değerlisi, KGF takviyeli kredi kullanan firmaların kullanmayanlara kıyasla borçluluklarında genel bir artış yaşandığı görüldü. KGF dayanağı almış mikro firmalar, ortalamada, almamışlara göre yaklaşık yüzde 45 daha fazla temerrüte düşme, yani borcunu ödeyememe eğilimi gösterdi.
bir daha makaledeki bulgulara nazaran 2017’deki KGF paketi, şu yahut bu sebeple (Bir kısmı olağan olarak Hükümet’in yanlış siyasetleri niçiniyle) iflasın eşiğine gelen firmaları zorla yaşatmaya yaradı. Bu da bu işletmelerin işverenleri ve yöneticileriyle iktidar içinde minnet ilgisi kurulmasını sağladı. (Bu şüphesiz benim yorumum.)
KGF ile iflasın eşiğindeki firmaların zorla yaşatılmasının sakıncalarına araştırmada şu biçimde dikkat çekildi: “Kredi genişlemeleri, bilhassa ekonomik daralmalar sırasında karşı döngüsel bir siyaset aracı olarak kullanıldığında, verimli olmayan firmaların hayatta kalmasına müsaade vererek ‘yaratıcı yıkım’ düzeneğinin faal bir biçimde çalışmasını engelleyebilmektedir. Bu durumun verimlilik ve uzun vadeli sürdürülebilir ekonomik büyüme için olumsuz sonuçlar doğurabileceği literatürde genişçe yer almaktadır. Artan firma borçluluğu ile kredi temerrütleri içindeki müspet bağ, orta ve uzun vadede finansal istikrar açısından değerlendirilmelidir.”
2017’de açılan KGF paketi Türkiye iktisadının o periyottaki büyüklüğüne kıyasla devasa denebilecek bir boyuttaydı. 2022 paketinin büyüklüğünü ise çabucak hemen bilmiyoruz. 2017’dek etkiyi doğurabilmesi için olağan olarak onun da devasa olması gerekiyor. Doğal ki bizim, halkın vergileriyle finanse edilecekler.
KGF takviyesiyle 2023’te, 2017’deki üzere şapkadan tavşan çıkar mı? Heraklit’in dediği üzere tıpkı ırmakta iki kere yıkanılmaz. Türkiye’nin sıkıntıları, KGF paketiyle düzeltilebilecek seviyeyi oldukçatan geçmiş durumda.
KGF paketinin enflasyonu daha da azdıracak bulunmasına hiç değinmedik bile.
KGF, bankaların vereceği kredilere kefil oluyor. Bu sayede bilhassa küçük firmalara ve esnafa fazlaca kolay kredi verilebiliyor.
Türkiye KGF kefaletiyle kredi pompalanması olgusuyla birinci sefer 2017’deki başkanlık referandumundan evvel tanışmıştı. Referandum öncesinde evet ve hayır bıçak sırtıydı. Mart 2017’de KGF büyüklüğü 20 milyar TL’den 250 milyar TL’ye çıkarıldı. 2017 yılında 298 bin adete yakın kredi program kapsamında kullandırılarak, 208 milyar TL’lik bir kredi hacmi oluşturuldu. (GSYH’nin yaklaşık yüzde 7.6’sı.)
KGF kefaletiyle açılan dev kredi paketine karşılık esnaf ve küçük işletme sahiplerinin bir kısmı da Erdoğan’a bir kredi daha açtı. “Win-win” oldu, iki taraf da kazandı.
İktidarın 2017’de KGF kredilerinin doğurduğu etkiyi unutmadığı ve bu yıl yinelamak istediği ortada. olağan olarak bunu benim üstte deklare ettiğım kabalıkta, seçim ayarlı bir adım olarak değil, istihdama, teknolojiye, Ar-Ge’ye yönelik devlet dayanakları, esnafa, KOBİ’lere “cansuyu” olarak açıklayacaklar. İnanmayın. Zira 2017’deki uygulamanın sonuçları, iktidara sandıkta ekstra oy getirmek haricindeki fonksiyonunun sonlu olduğunu ortaya koyuyor.
2017’de açılan KGF paketinin neticeleriyla ilgili olarak bu yıl değerli bir araştırma yayınlandı. İçlerinde Merkez Bankası uzmanlarının yanı sıra Chicago Üniversitesi öğretim üyesi Prof. Ufuk Akçiğit de vardı.
“Kredi garanti programlarının firma seviyesindeki tesiri: Türk kredi garanti fonundan bulgular” başlıklı araştırmada imzası bulunan öteki iktisatçılar, Ünal Seven, İbrahim Yarba ve Fatih Yılmaz’dı.
Araştırma şunu ortaya koydu: KGF kredileri, istihdam, satış, stoklar, likidite vb. göstergelerde kısa vadeli müspet tesir göstermekle birlikte, firmaların uzun devirli sürdürülebilir büyüme performansına katkı sunabilecek verimlilik artışı odaklı (makine ve teçhizat, Ar-Ge gibi) yatırımlara önemli bir tesir yapmadı.
Evet, KGF kredisi alan firmaların çalışan sayılarında artış yaşandı lakin bu artış yüzde 17 ile hudutlu kaldı.
Daha değerlisi, KGF takviyeli kredi kullanan firmaların kullanmayanlara kıyasla borçluluklarında genel bir artış yaşandığı görüldü. KGF dayanağı almış mikro firmalar, ortalamada, almamışlara göre yaklaşık yüzde 45 daha fazla temerrüte düşme, yani borcunu ödeyememe eğilimi gösterdi.
bir daha makaledeki bulgulara nazaran 2017’deki KGF paketi, şu yahut bu sebeple (Bir kısmı olağan olarak Hükümet’in yanlış siyasetleri niçiniyle) iflasın eşiğine gelen firmaları zorla yaşatmaya yaradı. Bu da bu işletmelerin işverenleri ve yöneticileriyle iktidar içinde minnet ilgisi kurulmasını sağladı. (Bu şüphesiz benim yorumum.)
KGF ile iflasın eşiğindeki firmaların zorla yaşatılmasının sakıncalarına araştırmada şu biçimde dikkat çekildi: “Kredi genişlemeleri, bilhassa ekonomik daralmalar sırasında karşı döngüsel bir siyaset aracı olarak kullanıldığında, verimli olmayan firmaların hayatta kalmasına müsaade vererek ‘yaratıcı yıkım’ düzeneğinin faal bir biçimde çalışmasını engelleyebilmektedir. Bu durumun verimlilik ve uzun vadeli sürdürülebilir ekonomik büyüme için olumsuz sonuçlar doğurabileceği literatürde genişçe yer almaktadır. Artan firma borçluluğu ile kredi temerrütleri içindeki müspet bağ, orta ve uzun vadede finansal istikrar açısından değerlendirilmelidir.”
2017’de açılan KGF paketi Türkiye iktisadının o periyottaki büyüklüğüne kıyasla devasa denebilecek bir boyuttaydı. 2022 paketinin büyüklüğünü ise çabucak hemen bilmiyoruz. 2017’dek etkiyi doğurabilmesi için olağan olarak onun da devasa olması gerekiyor. Doğal ki bizim, halkın vergileriyle finanse edilecekler.
KGF takviyesiyle 2023’te, 2017’deki üzere şapkadan tavşan çıkar mı? Heraklit’in dediği üzere tıpkı ırmakta iki kere yıkanılmaz. Türkiye’nin sıkıntıları, KGF paketiyle düzeltilebilecek seviyeyi oldukçatan geçmiş durumda.
KGF paketinin enflasyonu daha da azdıracak bulunmasına hiç değinmedik bile.