DunyaVatandasi
New member
Freudenberg’de insanlar anlaşılmaz olanı kavramaya çalıştılar. İki sınıf arkadaşı tarafından bıçaklanarak öldürülen 12 yaşındaki çocuk Çarşamba günü toprağa verildi.
Sessizlik. Freudenberg’deki insanları kederlerinde, Luise için kederlerinde birleştiren şey budur. 12 yaşındaki iki sınıf arkadaşı tarafından 11 Mart’ta bıçaklanarak öldürüldü. Luise öldü. Rahip Thomas Ijewski bunu açıkça söylüyor – birçokları için anlaşılmaz ama yine de gerçek olan bir şey. Bir polis sözcüsü, Çarşamba akşamı kilisede ve Esther Bejarano kapsamlı okulunda yaklaşık bin kişinin birlikte yas tuttuğunu tahmin ediyor. Şehirlerinde neler olup bittiğini anlamak ve anlamak için duraklayın.
Polis ve kurtarma görevlileri, tıpkı on gün önce tüm şehrin Luise’yi ararken olduğu gibi görev başında. Ama şimdi sadece kapsamlı okulun önündeki otoparka akan trafiği düzenliyorlar. Konut alanı, açık agregalı beton cepheli gri binanın arkasına açılıyor. Önünde yürüyüşçülerin köpeklerini gezdirdiği bir alan var.
Okulun önündeki ağaçta mumlar: “Kavrayamadığımız şeyi nasıl kavrayacağız?” papaz diyor. (Kaynak: Marius Fuhrmann/t-çevrimiçi)
Yas tutanlar, araba yolunun önündeki bir ağaca Luise için çiçekler, mumlar ve mektuplar koydu. Bu akşam birkaç kişi daha gelecek. Yaklaşık 350 kişilik oditoryuma giderek daha fazla insan, ifadesiz yüzlerle akın ediyor, birbirleriyle sessizce konuşuyorlar. Geri kalanlar, ana bina ile spor salonu arasındaki okul bahçesinde toplanır. Genelde her yaştan yetişkin var ama aynı zamanda gençler, küçük çocukları olan ebeveynler de var. Acil din görevlileri hazır, mor yelekli 20’ye yakın gönüllü var.
“Kavranamayanı nasıl kavrayacağız?”
Hoparlörler eski şehirdeki evanjelik kiliseden gelen sesi iletir. Luise’nin tabutunun konulduğu kilise. Saat 17.45’te çanlar çalar – hoparlörler olmadan da duyulabilirler. 15 dakika sonra sustuklarında Papaz Thomas Ijewski’nin sesi çınlıyor. “Kavranamayanı nasıl kavrayacağız?” bağlılığına başlar. Artık kimse konuşmuyor. Şehir duruyor. Endişe hissedilir. Freudenberg’den gelmeyenlerin, belki de Luise’yi tanımayanların bile boğazlarında bir yumru var. İtfaiyeciler de Ijewski’nin sözlerinin duyulduğu garaj yolunda duruyor.
Çiçekler, mumlar, bir balon: Luise laleleri ve kobaylarını severdi. (Kaynak: Marius Fuhrmann/t-çevrimiçi)
O hafta sonu yaşanan korkunç olaylardan, korku ve umuttan, sınıf gezilerinden, Luise’nin bir daha asla göremeyeceği onun onayından bahsediyor. İki failden hiç bahsetmiyor. Sadece ıstıraptan bahsediyor, rahatlık sunmaya çalışıyor.
Bazıları kalp şeklinde balonlar bırakır
Bir şarkı çalıyor, Sarah Connor’dan “Paper Airplanes”. Ijewski, Luise’nin laleleri ve kobaylarını sevdiğini söyler. Hatta ezilmesinler diye sokaktan solucan topladı. Vaazın ardından genç bir kadın ağlayarak binadan ayrıldı. Diğerlerinin gözlerinde yaşlar var. Bazıları önüne bile bakmaz, sadece oturup dinler.
Papaz yarım saatlik ayini bir dua ile kapatır. Sonra çanlar tekrar başlar. kimse gitmiyor İnsanlar birkaç dakika sessiz kalıyor, gözleri yere bakıyor, diğerleri birbirine sarılıyor. İlk yas tutanlar oditoryumu terk ettiğinde, kalabalık sessizce hareket eder. Bazıları mumlar ve çiçeklerle dolu ağacın önünde durur. Bazıları kalp şeklinde balonlar bırakıyor, Luise için balonlar.
Sessizlik. Freudenberg’deki insanları kederlerinde, Luise için kederlerinde birleştiren şey budur. 12 yaşındaki iki sınıf arkadaşı tarafından 11 Mart’ta bıçaklanarak öldürüldü. Luise öldü. Rahip Thomas Ijewski bunu açıkça söylüyor – birçokları için anlaşılmaz ama yine de gerçek olan bir şey. Bir polis sözcüsü, Çarşamba akşamı kilisede ve Esther Bejarano kapsamlı okulunda yaklaşık bin kişinin birlikte yas tuttuğunu tahmin ediyor. Şehirlerinde neler olup bittiğini anlamak ve anlamak için duraklayın.
Polis ve kurtarma görevlileri, tıpkı on gün önce tüm şehrin Luise’yi ararken olduğu gibi görev başında. Ama şimdi sadece kapsamlı okulun önündeki otoparka akan trafiği düzenliyorlar. Konut alanı, açık agregalı beton cepheli gri binanın arkasına açılıyor. Önünde yürüyüşçülerin köpeklerini gezdirdiği bir alan var.
Okulun önündeki ağaçta mumlar: “Kavrayamadığımız şeyi nasıl kavrayacağız?” papaz diyor. (Kaynak: Marius Fuhrmann/t-çevrimiçi)
Yas tutanlar, araba yolunun önündeki bir ağaca Luise için çiçekler, mumlar ve mektuplar koydu. Bu akşam birkaç kişi daha gelecek. Yaklaşık 350 kişilik oditoryuma giderek daha fazla insan, ifadesiz yüzlerle akın ediyor, birbirleriyle sessizce konuşuyorlar. Geri kalanlar, ana bina ile spor salonu arasındaki okul bahçesinde toplanır. Genelde her yaştan yetişkin var ama aynı zamanda gençler, küçük çocukları olan ebeveynler de var. Acil din görevlileri hazır, mor yelekli 20’ye yakın gönüllü var.
“Kavranamayanı nasıl kavrayacağız?”
Hoparlörler eski şehirdeki evanjelik kiliseden gelen sesi iletir. Luise’nin tabutunun konulduğu kilise. Saat 17.45’te çanlar çalar – hoparlörler olmadan da duyulabilirler. 15 dakika sonra sustuklarında Papaz Thomas Ijewski’nin sesi çınlıyor. “Kavranamayanı nasıl kavrayacağız?” bağlılığına başlar. Artık kimse konuşmuyor. Şehir duruyor. Endişe hissedilir. Freudenberg’den gelmeyenlerin, belki de Luise’yi tanımayanların bile boğazlarında bir yumru var. İtfaiyeciler de Ijewski’nin sözlerinin duyulduğu garaj yolunda duruyor.
Çiçekler, mumlar, bir balon: Luise laleleri ve kobaylarını severdi. (Kaynak: Marius Fuhrmann/t-çevrimiçi)
O hafta sonu yaşanan korkunç olaylardan, korku ve umuttan, sınıf gezilerinden, Luise’nin bir daha asla göremeyeceği onun onayından bahsediyor. İki failden hiç bahsetmiyor. Sadece ıstıraptan bahsediyor, rahatlık sunmaya çalışıyor.
Bazıları kalp şeklinde balonlar bırakır
Bir şarkı çalıyor, Sarah Connor’dan “Paper Airplanes”. Ijewski, Luise’nin laleleri ve kobaylarını sevdiğini söyler. Hatta ezilmesinler diye sokaktan solucan topladı. Vaazın ardından genç bir kadın ağlayarak binadan ayrıldı. Diğerlerinin gözlerinde yaşlar var. Bazıları önüne bile bakmaz, sadece oturup dinler.
Papaz yarım saatlik ayini bir dua ile kapatır. Sonra çanlar tekrar başlar. kimse gitmiyor İnsanlar birkaç dakika sessiz kalıyor, gözleri yere bakıyor, diğerleri birbirine sarılıyor. İlk yas tutanlar oditoryumu terk ettiğinde, kalabalık sessizce hareket eder. Bazıları mumlar ve çiçeklerle dolu ağacın önünde durur. Bazıları kalp şeklinde balonlar bırakıyor, Luise için balonlar.