uçanteneke
New member
Rusya’nın Ukrayna işgali daha sonrası Avrupa’nın motorinin biteceğine dair tasalar büyüyerek devam ediyor. Kıtanın yalnızca 40 gün yetecek kadar stoku kaldığı belirtiliyor.
Avrupa tarih boyunca motorin ithalatının yüzde 20’sini Rusya’dan yapmıştı ama savaşın ikinci ayına girdiği devirde Avrupalı şirketler Rus petrolünden uzak durarak Ortadoğu, Asya ve ABD’den ithalat seçeneklerine yönelmeye başladılar. Shell, BP ve Total ise Almanya’ya yakıt teslimatını kısıtlama sonucu aldı.
Görünümden dolayı kaygıya kapılan yatırımcılar beklemek yerine arzı müsait eserlere büyük primler ödeyerek satın almayı tercih ediyorlar. Trafigura Group’un da dahil olduğu kimi firmalar aşikâr lokasyonlarda kıtlık yaşanabileceği konusunda ihtarlarda bulunuyor.
Finlandiya ve Danimarka’da 6 aylık stok var
Memleketler arası Güç Ajansı’na göre savaş başlamadan evvel Ocak sonunda Avrupa ülkelerinde toplam 247,4 milyon varil dizel bulunuyordu. Bu sayının, kıtada hiç dizel üretilmese ya da ithal edilmese dahi 40 gün boyunca muhtaçlığı karşılayacağı düşünülüyor.
Avrupalı ülkelerin ne kadar önemli bir sorun yaşayabileceği Rusya’dan gelen arzın diğer ülkelerle ne kadar süratli bir biçimde değiştirilebileceğine bağlı olduğu belirtiliyor.
birebir vakitte bu stokların tüm ülkelere orantılı bir biçimde de dağıtılmadığı biliniyor. Finlandiya ve Danimarka’nın kamu ve özel depolarda altı aydan fazla yetecek stoku varken İngiltere ve Norveç’in 30 gün yetecek kadar stoku olduğu belirtiliyor.
İngiltere’nin stokları da alarm veriyor
Pandemi öncesi İngiltere dizel gereksiniminin yarısını ithalattan karşılıyordu ve bu ölçünün üçte biri Rusya’dan geliyordu. Yaptırımlar daha sonrası İngiltere şayet stoklarını tüketmek istemiyorsa günlük 100 bin varillik eksiğin karşılanması için öbür bir kaynak bulunması gerekecek. bir daha de ada ülkesinin durumunun sahip olduğu çeşitli tedarik kaynaklarından dolayı o kadar da berbat olmadığı düşünülüyor.
Rus tedarikine bağımlı olan ülkeler hatta bölgelerin daha büyük meseleler yaşaması bekleniyor. Avrupa’nın en büyük dizel tüketicisi olan Almanya bu bahse uygun bir örnek olabilir. Ülkenin güney kısmı kendini İtalya ve Fransa’daki rafineriler aracılığıyla ve batı kısmı Rotterdam ve Wilhelmshaven limanları aracılığıyla besleyebilirken, büyük oranda Rus petrolüne bağımlı olan doğu kısmının petrol akışının durması durumunda en büyük darbeyi yiyeceği düşünülüyor.
Avrupa tarih boyunca motorin ithalatının yüzde 20’sini Rusya’dan yapmıştı ama savaşın ikinci ayına girdiği devirde Avrupalı şirketler Rus petrolünden uzak durarak Ortadoğu, Asya ve ABD’den ithalat seçeneklerine yönelmeye başladılar. Shell, BP ve Total ise Almanya’ya yakıt teslimatını kısıtlama sonucu aldı.
Görünümden dolayı kaygıya kapılan yatırımcılar beklemek yerine arzı müsait eserlere büyük primler ödeyerek satın almayı tercih ediyorlar. Trafigura Group’un da dahil olduğu kimi firmalar aşikâr lokasyonlarda kıtlık yaşanabileceği konusunda ihtarlarda bulunuyor.
Finlandiya ve Danimarka’da 6 aylık stok var
Memleketler arası Güç Ajansı’na göre savaş başlamadan evvel Ocak sonunda Avrupa ülkelerinde toplam 247,4 milyon varil dizel bulunuyordu. Bu sayının, kıtada hiç dizel üretilmese ya da ithal edilmese dahi 40 gün boyunca muhtaçlığı karşılayacağı düşünülüyor.
Avrupalı ülkelerin ne kadar önemli bir sorun yaşayabileceği Rusya’dan gelen arzın diğer ülkelerle ne kadar süratli bir biçimde değiştirilebileceğine bağlı olduğu belirtiliyor.
birebir vakitte bu stokların tüm ülkelere orantılı bir biçimde de dağıtılmadığı biliniyor. Finlandiya ve Danimarka’nın kamu ve özel depolarda altı aydan fazla yetecek stoku varken İngiltere ve Norveç’in 30 gün yetecek kadar stoku olduğu belirtiliyor.
İngiltere’nin stokları da alarm veriyor
Pandemi öncesi İngiltere dizel gereksiniminin yarısını ithalattan karşılıyordu ve bu ölçünün üçte biri Rusya’dan geliyordu. Yaptırımlar daha sonrası İngiltere şayet stoklarını tüketmek istemiyorsa günlük 100 bin varillik eksiğin karşılanması için öbür bir kaynak bulunması gerekecek. bir daha de ada ülkesinin durumunun sahip olduğu çeşitli tedarik kaynaklarından dolayı o kadar da berbat olmadığı düşünülüyor.
Rus tedarikine bağımlı olan ülkeler hatta bölgelerin daha büyük meseleler yaşaması bekleniyor. Avrupa’nın en büyük dizel tüketicisi olan Almanya bu bahse uygun bir örnek olabilir. Ülkenin güney kısmı kendini İtalya ve Fransa’daki rafineriler aracılığıyla ve batı kısmı Rotterdam ve Wilhelmshaven limanları aracılığıyla besleyebilirken, büyük oranda Rus petrolüne bağımlı olan doğu kısmının petrol akışının durması durumunda en büyük darbeyi yiyeceği düşünülüyor.