Aile ve Toplumsal Hizmetler Bakanlığı: Yoksulluklarından utanan çocuklar arkadaş edinemiyor

uçanteneke

New member
Kozmik Gazetesi’nden Sevda Karaca’nın yazısına göre; Bu ülkenin giderek ağırlaşan bir “yoksul çocuklar” gerçeği var. Çocuklar aç, ağır kansızlık ve kas sıkıntıları yaşıyorlar, eğitime ulaşamıyorlar, çocuk personelliği artıyor, fizikî ve zihinsel gelişimleri Avrupalı yaşıtlarına göre geri… Üstelik bu tablo “Toplumun en tabanındaki marjinal bir kısmın sorunu” değil, giderek kitleselleşen bir toplumsal sorunun açık görünümü.

TÜİK’in o güvenilmez dataları bile 2020 yılında ‘Ciddi maddi mahrumluk ortasında olan’ çocukların oranının yüzde 34’e çıktığını gösteriyor. Bu oranla Türkiye, 30 Avrupa ülkesi içinde en yüksek çocuk yoksulluğu oranına sahip 2 ülkeden biri. Şiddetli yoksulluk yaşayan 16 yaş altı çocukların sayısı 6 milyon 500 bine ulaştı!

Türkiye’de ilkokul ve ortaokulda okuyan 9 milyon 831 bin 804 öğrenci var; 2 milyon 128 bin 750’si kaideli eğitim sayesinde okula gidiyor. Toplumsal teminatı olmayan, muhtaç durumda bulunan, temel gereksinimlerini karşılayamayan, ömrünü sürdürmekte kuvvetlik çeken ailelere verilen 50 ila 90 lira içindeki nakit yardımla yani…


2021 yılında Türkiye Aile Hekimliği mecmuasında yayımlanan çalışma, araştırmaya katılan çocukların dörtte birinin hayli düşük kilolu olduğunu, çocukların yaklaşık dörtte üçünün kansızlıkla uğraş ettiğini ortaya koyuyor. Ülkede kız çocuklarının yüzde 85.2’si, oğlan çocuklarının ise yüzde 68.6’sı kansızlıkla gayret ediyor. Yetersiz beslenmeye bağlı düşük kilo ve kansızlık!

Kronik açlığa bağlı bodurluk

Türkiye’de okul çağı çocuklarında büyümenin izlenmesi araştırma raporu kronik açlık niçiniyle Doğu Anadolu Bölgesi’ndeki çocukların yüzde 3.5’inin, Güneydoğu Anadolu Bölgesi’ndeki çocukların ise yüzde 5.4’ünün bodur kaldığını gösteriyor. Kronik açlığa bağlı bodurluk!


Çocuklar yoksulluklarından utandıkları için arkadaş bile edinemiyor

Aile ve Toplumsal Hizmetler Bakanlığının Toplumsal Siyaset Çalışmaları mecmuasında yayımlanan “Yoksulluk, damgalama ve utanma” çalışması fakir çocukların okul ortamında “Arkadaş edinmede zorluk, utanma ve toplumsallaşmada zayıflık” yaşadığını gösteriyor. Çocuklar yoksulluklarından utandıkları için arkadaş bile edinemiyor!

Aile ve Toplumsal Siyasetler Bakanlığı datalarına nazaran ekonomik mahrumluk niçiniyle korunmaya, yardıma ve bakıma muhtaç çocuk sayısı 2002’de 12 bin 75’ken 2019’da 198 bin 97’ye yükseldi. Kamu Denetçiliği Kurumunun 2021 datalarına bakılırsa ailesinin yanında temel muhtaçlıkları karşılanamayan çocuk sayısı 150 bine dayandı. Ekonomik niçinlerle ailesinin bakamadığı çocuklar!

5 yaşındaki çocuklar çalışmak zorunda kalıyor

TÜİK’in 2019 sayılarına bakılırsa 5-17 yaş kümesinde çalışan çocuk sayısı 720 bin! Gerçek sayılar bunun kat kat üstünde. Çalışan çocuklara “niçin?” diye sorulduğunda birinci yanıt hane halkının geçimine yardım etmek oluyor. 5-17 yaşındaki çocuklar mesken geçindirmek için çalışmak zorunda! İSİG Meclisinin geçtiğimiz yıl haziran ayı raporuna göre, son 8 yılda en az 513 çocuk, iş cinayetlerinde hayatını yitirdi.

35 kişi ile başlayan sınıfta sene sonunda 13 öğrenci kaldı

Geçtiğimiz günlerde bir görüşmede meslek lisesi öğrencisi bir genç 35 bireyle periyoda başladıkları sınıfta birinci devrin sonu gelmeden mevcudun 23’e düştüğünü, okula gelenlerin ise 13’le sonlu kaldığını, arkadaşlarının “Ailelerine yük olmamak için”

Çocuklarını zar güç okutan ailelerin kaçak yurtlarda, tarikat cemaat konutlarında kalmak zorunda kalan çocuklarının nasıl ağır bir şiddet, istismar, baskı altında yaşadığını onlarca öyküde, buralarda hiç bir güvenlik tedbiri olmadan çocukların “Allah’a havale edildiği” gerçeğini ise kız çocuklarının yanarak öldüğü Aladağ’da görmüştük. bir daha çocuklarına bakamayan ailelerin küçük yaşta çocuklarını sübyan konutlarına bıraktıkları, çocukları devlet müdafaasına vermek için adeta sıra oluştuğu fakir mahallelerde bayanlarla yan yana geldiğimizde onlarca hanımın lisanından dökülen gerçekler. Çocuğun beslenmesine boş ekmek bile koyamamanın, okula sadece çeşmeden doldurduğu bir şişe suyu “beslenme” diye göndermenin tartısını, ıstırabını hisseden bayanların çaresizlik hissini, çocuklar kendilerini “yük” olarak hissederek yaşıyorlar.

Eduardo Galeano’nun dediği üzere; “Çocukların çocuk olma hakları her geçen gün daha fazla reddediliyor. Dünya güçlü çocuklara para muamelesi yapıyor, paranın davrandığı üzere davranmayı öğrensinler diye. Dünya fakir çocuklara çöp muamelesi yapıyor, çöpe dönüşsünler diye. Orta sınıftakileri, ne güçlü ne de fakir olanları televizyona bağlıyor; vakit çabucak hemen erkenken tutsak ömrünü yazgı olarak bellesinler diye … Çocuklar… fakirler. Sistemin bütün rehineleri içinde en makûs durumda olanlar onlar…”*

Son 20 yılda bilerek, isteyerek, siyasi bir tercihle kurulan bu yoksulluk sistemi; yoksulluk ortasında büyüyen çocuğa “kader” diye belletilen bu çaresizlik dayatmasından, beşikten mezara rehin alınışımızdan besleniyor. Geleceğin fakir, eğitimsiz, çaresiz kitlelerinin ucuzun ucuzu, sabırlının sabırlısı iş gücü olarak yaratacağı “rezerv”e gözünü dikiyor işverenler. Bu sistem eşitsizlik ve ayrımcılıkla birlikte yoksulluk, güvencesizlik, toplumsal haklardan yararlanamamayı bir daha bir daha üretiyor. Bugün bu bilgilerde sayı olan çocuklar yarın öteki bir yoksulluk, işsizlik, yardıma muhtaçlık, iş cinayeti verisinin “rakamı” olmakla karşı karşıya. Onların çocukları da bu yazıdaki bilgilerin gelecek rakamları!
 
Üst